Konser salonunun yeri sokak seviyesinden ağaşıdadır, dolayısıyla oldukça geniş sayılabilecek ya da belki yer yer mekana dönüşebilecek merdivenler bizi konser salonuna en yavaş tempoyla ulaştırmalıdır. Gerçek bir arayüzün mekana dönüştüğü aralık tam da buradadır. Sirkülasyon merdivenlerinin yer aldığı cephedeki hareketli sistem, içeride nasıl bir mekan olduğu izlenimi için yeterlidir. Zaman zaman açılan ya da daha da örtülü hale gelen bu strüktürü, renkli polikarbon paneller oluşturur. Bu paneller kendi ritminde bir cephe konfigürasyonu oluşturduğu gibi, bir girişin makul öçekte nasıl tanımlandığının da bir ölçütü olabilir. Panellerin arkasında belli-belirsiz görünen ve duvara çizilen sanatsal illüstrasyonlar ise kullanıcıyı mekana davet etmek için yeterlidir. Bu görsel şovun hemen önünde yani yapının kör cephesinde tasarlanan geniş merdivenler ise zaman zaman bu giriş mekanında gerçekleşebilecek ön etkinlere ev sahipliği yapacaktır. Bestekar Konser Salonu giriş tasarımı, giriş mekanlarını “mekansızlık” tanımından kurtarıp sadece bir sirkülasyon eylemine dayanmayan, gerçekte yaşayabilecek mekanlar olduğunu gösteren bir tasarım problemi olarak ortaya çıkar.